de kuif blaast zich afzonderlijk

op handen van zijn aanhang

zijn slogans dansen de lucht dik

in het stadion strooit hij

wrok en wrevel, als waren het rozenblaadjes

om zijn mondhoeken

kleeft een agenda van controverse

grijnzen wetten van meden en perzen

verbeten priemt hij in verkalkte aders

lost hij gif in het middenrif van wie,

in hem de verlosser, een vader

ziet, in de buurt van de nooduitgang

waarheid, wil en algemeen belang in de touwen hangen

gesmoord, verdoofd, opgeruimd

voorlopig toch

niemand weet hoelang