Mijn duim en netvlies stokken regelmatig bij een expert die me op fluistertoon uitlegt hoe ik een kaki in een cocktail kan draaien. Ik vergaap me aan met wc-papier, ski’s, tuingereedschap en andere onzin volgestouwde kamers. Een voor het overige kalme vrouw legt me uit dat ze geen verzamel- maar een stapelprobleem heeft. Het liefst stoot ik op gesimuleerde vliegtuigcrashes.

Zo herinner ik me glasscherp de aflevering waarin een piloot dwars door het venster van een cockpit schiet. Zijn co-piloot kan hem nog net aan zijn broeksriem vast grabbelen. Tot aan de landing. Net door onderkoeling brengt de piloot het er levend van af.

Zo’n scène spreekt tot mijn verbeelding. Daar kan ik dagen mee verder. Draag ik wel de juiste riem? Heeft die voldoende span- en draagkracht? En hoe zit het met mijn collega’s? Zouden die me instinctief en met inzet van al hun krachten bijhouden? Of wuiven ze me lekker uit? Wat zou ik trouwens zelf doen?