Poëziekenner en hoogleraar Dirk De Geest schreef een treffende recensie van de bundel ‘Meestal zijn we aardig’.

Enkele fragmenten:

De dichter vindt haar inspiratie in herkenbare ervaringen, maar in haar beste verzen weet ze die aanleiding uit te vergroten en te verwoorden tot bijzondere anekdotes, die veelal verbonden zijn met een zeker inzicht. Het resultaat is dan een verrassende kijk op mens en wereld, die voor heel wat lezers revelerend kan zijn. 

Mooi is vooral de openingsreeks, die de onafwendbare scheiding oproept van een dochter en haar moeder: de aftakeling en de dood vormen een onoverbrugbare grens, maar net daardoor ontstaat een besef dat beiden dicht bij elkaar brengt.

Het lijkt erop dat de poëtische blik de dichter helpt om verder te kijken en te begrijpen maar toch ook de spontane ervaring van het leven enigszins in de weg staat. Het ik ontmaskert zichzelf daarbij geregeld op een haast cynische wijze, als iemand die allerminst belangeloos in de wereld staat.  

Meestal zijn we aardig is daarom een titel die perfect de teneur van deze bundel weergeeft. Het ontbreekt de dichter vaak nog aan raffinement en originaliteit maar dat Hilde Devoghel wel degelijk een eigen poëtische stem ontwikkelt is zonder meer duidelijk.  

De volledige recensie op de site van Mappalibri, lees je hier.